การคัดเลือกพันธุ์ (ที่เรียกว่าเลือกเทียม ) เป็นกระบวนการที่มนุษย์ใช้สัตว์พันธุ์และพันธุ์พืชเพื่อการคัดเลือกการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะฟีโนไทป์ (ลักษณะ) โดยการเลือกซึ่งโดยปกติสัตว์หรือพืชชายและหญิงจะมีเพศสัมพันธ์ในการทำซ้ำและมีลูกด้วยกัน โดดเด่นสัตว์ที่รู้จักกันเป็นสายพันธุ์พันธุ์ปกติโดยมืออาชีพพ่อแม่พันธุ์ในขณะที่พืชโดดเด่นเป็นที่รู้จักกันเป็นพันธุ์ , cultigens ,พันธุ์หรือสายพันธุ์สองพันธุ์แท้สัตว์สายพันธุ์ที่แตกต่างกันผลิตพันธุ์และพืชลูกผสมที่เรียกว่าไฮบริด ดอกไม้ผักและไม้ผลอาจได้รับการเลี้ยงดูจากมือสมัครเล่นและผู้เชี่ยวชาญด้านการค้าหรือไม่ใช่เชิงพาณิชย์: พืชหลักมักเป็นแหล่งที่มาของผู้เชี่ยวชาญ

ในการปรับปรุงพันธุ์สัตว์ , เทคนิคเช่นการเจริญเติบโต , linebreedingและoutcrossingถูกนำมาใช้ ในการปรับปรุงพันธุ์พืชจะใช้วิธีการที่คล้ายคลึงกัน ชาร์ลส์ดาร์วินกล่าวถึงวิธีการคัดเลือกพันธุ์ที่ได้รับการประสบความสำเร็จในการผลิตเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในหนังสือ 1859 ของเขาในการกำเนิดของสายพันธุ์ บทแรกของมันกล่าวถึงการคัดเลือกพันธุ์และdomesticationของสัตว์เช่นนกพิราบ , แมว , วัวและสุนัข ดาร์วินใช้เลือกเทียมเป็นสปริงที่จะแนะนำและสนับสนุนทฤษฎีของการคัดเลือกโดยธรรมชาติ

การแสวงหาผลประโยชน์โดยเจตนาของการคัดเลือกพันธุ์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการกลายเป็นเรื่องปกติมากในการเกษตรและชีววิทยาเชิงทดลองการคัดเลือกพันธุ์สามารถทำได้โดยไม่ได้ตั้งใจเช่นเป็นผลมาจากกระบวนการเพาะปลูกของมนุษย์ และยังอาจก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจ - เป็นที่ต้องการหรือไม่พึงปรารถนา ตัวอย่างเช่นในธัญพืชบางชนิดการเพิ่มขนาดเมล็ดอาจเป็นผลมาจากการไถพรวนบางอย่างมากกว่าการเลือกเมล็ดที่มีขนาดใหญ่ขึ้นโดยเจตนา เป็นไปได้มากว่ามีการพึ่งพาซึ่งกันและกันระหว่างปัจจัยทางธรรมชาติและปัจจัยเทียมที่ส่งผลให้มีการเพาะปลูกพืช

ประวัติการคัดเลือกพันธุ์ทั้งพืชและสัตว์ที่ได้รับการฝึกตั้งแต่ต้นประวัติศาสตร์ ; สายพันธุ์ที่สำคัญเช่นข้าวสาลี , ข้าวและสุนัขได้รับแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากบรรพบุรุษของพวกเขาป่าพันปีและข้าวโพดซึ่งจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากteosinteรูปแบบป่าได้รับการคัดเลือกพันธุ์ในเมโส การคัดเลือกพันธุ์ได้รับการปฏิบัติโดยชาวโรมันTreatises เป็นคำแนะนำให้มากที่สุดเท่าที่เก่า 2,000 ปีในสัตว์เลือกเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันและผลงานโบราณเหล่านี้อ้างเจ้าหน้าที่ยังคงเก่าเช่นMago คาร์เธจความคิดของการคัดเลือกพันธุ์ถูกแสดงออกมาในภายหลังโดยเปอร์เซีย มุสลิม พหูสูต อาบู Rayhan Biruniในศตวรรษที่ 11 เขาสังเกตความคิดนี้ในหนังสือชื่ออินเดียซึ่งรวมถึงตัวอย่างต่างๆเกษตรกรจะคัดเลือกข้าวโพดของเขาปล่อยให้เติบโตมากเท่าที่เขาต้องการและฉีกส่วนที่เหลือออก ป่าไม้ทิ้งกิ่งก้านเหล่านั้นซึ่งเขาเห็นว่าดีเยี่ยมในขณะที่เขาตัดกิ่งอื่น ๆ ทิ้งทั้งหมด ผึ้งฆ่าผึ้งชนิดที่กิน แต่ไม่ทำงานในรังของมันสนับสนุนโดย slotxo เว็บ สล็อตxo การปรับปรุงพันธุ์แบบคัดเลือกได้รับการจัดตั้งขึ้นตามแนวปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์โดยRobert Bakewellในช่วงการปฏิวัติเกษตรกรรมของอังกฤษในศตวรรษที่ 18 แน่นอนว่าโครงการผสมพันธุ์ที่สำคัญที่สุดของเขาคือการเลี้ยงแกะ ด้วยการใช้สต็อกพื้นเมืองเขาสามารถเลือกแกะที่มีขนาดใหญ่ แต่มีกระดูกเนื้อดีที่มีขนยาวเป็นมันเงา ลินคอล์น Longwoolได้รับการปรับปรุงโดย Bakewell และในทางกลับลินคอล์นถูกนำมาใช้ในการพัฒนาสายพันธุ์ต่อมาในชื่อใหม่ (หรือ Dishley) เลสเตอร์ มันเป็นทะลึ่งและมีตารางร่างกายมีเนื้อหาสาระที่มีเส้นตรงด้านบน

แกะเหล่านี้ถูกส่งออกไปอย่างแพร่หลายรวมทั้งไปยังออสเตรเลียและอเมริกาเหนือและมีส่วนสนับสนุนสายพันธุ์ที่ทันสมัยจำนวนมากแม้ว่าพวกเขาจะตกอยู่ในความนิยมอย่างรวดเร็วเนื่องจากความต้องการของตลาดในเนื้อสัตว์และสิ่งทอเปลี่ยนไป สายเลือดของ New Leicesters ดั้งเดิมเหล่านี้อยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ในฐานะLeicester (หรือ Leicester Longwool) ของอังกฤษซึ่งส่วนใหญ่เก็บไว้สำหรับการผลิตขนสัตว์