อนิเมะ Shoujo-tachi wa Kouya wo Mezasuนำเสนอนักแสดงที่สร้างนิยายภาพ (มักเรียกว่า “VN”) และเป็นโอกาสที่ดีที่จะ (สั้น ๆ ) พูดคุยเกี่ยวกับ VN แรก (และเดียว) ของฉันที่ฉันเคยทำ: Katawa Shoujoที่ มีชื่อเสียง

สำหรับผู้ที่ไม่ทราบKatawa Shoujoเป็น VN ที่สร้างขึ้นโดยกลุ่มคนที่สุ่มแต่หลงใหลจากอินเทอร์เน็ต (ส่วนใหญ่มาจาก 4Chan) เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่ค้นพบชีวิต เรียนรู้เกี่ยวกับตัวเอง และค้นหาความรักระหว่างทาง บิด? เขาและสาวๆ คนอื่นๆ มีความพิการเฉพาะตัว ฉันจะบอกว่าประสบการณ์ทั้งหมด นั้นยอดเยี่ยมโดยไม่ทำให้เสียอะไรเลย อันที่จริงแล้วฉันคิดว่ามันเป็น VN ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเล่น แม้ว่าShoujo-tachiจะมีจุดแข็งอยู่บ้างและไม่ใช่ VN แต่ในทางเทคนิคแล้วฉันไม่สามารถพูดแบบเดียวกันได้ ดูอนิเมะ

Shoujo-tachiติดตามกลุ่มนักเรียนมัธยมปลาย - Bunta, Kuroda, Yuuka, Yuuki, Atomu และ Ando - ที่มีเป้าหมายเดียวในใจ: เพื่อสร้าง VN ตั้งแต่เริ่มต้นที่จะขายได้สำเร็จ

งานที่น่ากลัว การสร้าง VN นั้นไม่ง่ายอย่างที่ใคร ๆ ก็เชื่อ ต้องใช้สคริปต์ที่กระชับพร้อมบทสนทนาที่น่าสนใจและคำอธิบายที่น่าสนใจ มันต้องการงานศิลปะที่สวยงามสำหรับฉากและตัวละคร การเขียนโปรแกรมต้องรองรับแอนิเมชั่น ทรานสิชั่น และเส้นทางต่างๆ การแสดงด้วยเสียงต้องมีความถูกต้องและความหลงใหล และทุกอย่างต้องได้รับการดูแลโดยผู้จัดการที่จัดระเบียบส่วนต่างๆ แยกจากกัน และโปรดิวเซอร์ที่รักษาวิสัยทัศน์ของโครงการให้คงอยู่

อนิเมะแสดงให้เห็นด้านต่างๆ เหล่านี้ จริงอยู่ที่ อนิเมะไม่ได้สำรวจพวกเขา - อะนิเมะไม่ได้อธิบายรายละเอียดเบื้องหลังอัลกอริทึมที่ใช้หรือแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องในการออกแบบฉากใดฉากหนึ่ง แต่การมองอย่างคร่าวๆ อย่างน้อยก็ทำให้ผู้ชมเข้าใจว่า ใช่ การสร้าง VN จากพื้นฐาน (นับประสาในห้องด้านข้างของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย) ไม่ใช่เรื่องง่าย ดูการ์ตูน

ด้วยเหตุนี้Shoujo-tachi จึง มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นจากสภาพแวดล้อมที่ตึงเครียด ผู้คนทะเลาะกันเพราะพวกเขามองเห็นส่วนหนึ่งของ VN แตกต่างออกไป กำหนดเวลาที่ก่อให้เกิดการทำร้ายร่างกาย Skillsets สร้างอุปสรรคมากกว่าผลลัพธ์

น่าเสียดายที่ละครส่วนใหญ่รู้สึกซ้ำซาก บุนตะไม่สามารถเขียนอะไรได้เกินห้าตอน และอันโดะออกจากกลุ่มไปสามครั้ง ไม่เป็นลางดีสำหรับโชโจ-ทาจิในระดับละคร นอกจากนี้ ความขัดแย้งด้านการขายและการแข่งขันทั้งหมดยังค่อนข้างที่จะต่อต้านจุดสุดยอด

เพื่อชดเชยปัญหาเหล่านี้ อนิเมะได้รวมเอาความตลกขบขันเป็นวิธีการที่จะทำให้รายการสั่นคลอนและเป็นวิธีป้องกันไม่ให้ประสบการณ์ทั้งหมดรู้สึกหนักเกินไป ตัวตลกเองนั้นบอบบางแต่ไม่ละเอียดอ่อน สักครู่หนึ่งจะให้คุโรดะแสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับการจำคุก และครู่ต่อมาครูชายของพวกเขาจะบังคับให้บุนตะติดกับกำแพงโดยมีเจตนาทางเพศที่ชัดเจน น่าแปลกที่หนังตลกได้ผลเนื่องจากความรวดเร็ว อันที่จริงมันเป็นหนึ่งในแง่มุมที่ดีกว่าของอนิเมะ แต่ไม่ว่าการแสดงจะพยายามตลกแค่ไหน มันก็ไม่สามารถช่วยองค์ประกอบดราม่าที่อ่อนแอที่สุดได้ นั่นคือความขัดแย้งที่เลอะเทอะ

กลุ่มรวมตัวกันตั้งแต่แรกด้วยคำพูดที่ดึงดูดใจของคุโรดะ พวกเขาเข้าร่วมเพื่อมุ่งเน้นไปที่ VN โดยเชื่อว่าพวกเขากำลังสร้างบางสิ่งที่ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเองเท่านั้น แต่เพื่อมวลชนด้วย อย่างไรก็ตาม โครงการที่ยิ่งใหญ่กว่ารองรับโครงการนี้

สิ่งที่โครงการนี้สร้างขึ้นจริง ๆ นั้นถูกพาดพิงถึงตลอดทั้งฤดูกาลเท่านั้น สั้นๆ ว่า เป็นเวลานานที่สุด ผู้ชมรู้ดีว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่ชายของคุโรดะ จนกระทั่งตอนที่ 2 ถึงครั้งสุดท้ายที่มีการเปิดเผยปมของปัญหา: กลุ่มนี้เป็นแนวหน้าในการรับพี่ชายของเธอออกจากหนี้ที่เกิดจากปัญหาการสร้าง VN ของเขาเอง

ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นโดยพื้นฐานแล้วไม่มีปัญหา แต่ปัญหาก็คือปัญหาที่สำคัญทั้งหมดนี้ส่งผลกระทบต่อทีมงานเป็นเวลาครึ่งตอน พูดตามตรง เมื่อพวกเขากลับมา มันไม่ใช่โดยไม่มีทางเลือกและตบหน้าคุโรดะ อย่างไรก็ตาม เมื่อความขัดแย้งทั้งหมดเกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างรวดเร็วตามที่ข้อความปรากฏใน VN จะช่วยลดผลกระทบโดยรวมของละครได้อย่างมาก

หากไม่เป็นเช่นนั้น ความขัดแย้งนี้แสดงให้เห็นหนึ่งในธีมหลักของอนิเมะ นั่นคือ การเห็นบางสิ่งบางอย่างไปจนจบ

แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่โครงการจะต้องเผชิญกับอุปสรรค์หนึ่งหรือสองข้อระหว่างทาง แต่การเอาชนะอุปสรรคเหล่านั้น การรื้อสิ่งกีดขวางเหล่านั้น จะต้องทำให้สำเร็จเพื่อไปให้ถึงที่สุด มันต้องใช้ความมุ่งมั่น มันต้องแก้ไขข้อผิดพลาด มันต้องใช้ความรัก

สามารถเลือกที่จะยอมแพ้ บางครั้งตัวเลือกนั้นไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้หรืออาจเป็นกรณีที่ดีที่สุดก็ได้ แต่บางครั้ง การเลือกแทนที่จะก้าวข้ามผ่านอาจนำมาซึ่งความรู้สึกพึงพอใจ ความรู้สึกของความสำเร็จที่ไม่มีใครเทียบได้

การบรรยายแสดงเรื่องนี้ได้ดีพอ ละครและความยากทั้งหมดนั้นทดสอบตัวละคร ไม่ว่าพวกเขาจะมีความอุตสาหะที่จะผ่านพ้นอุปสรรคทุกประการเพื่อดูการสร้างสรรค์ของพวกเขาตั้งแต่ต้นจนจบหรือไม่ พวกเขาแยกความแตกต่างออก พวกเขาตั้งค่ายพักค้างคืนเพื่อสนับสนุน (เหมือนข่มขู่) เพื่อนของพวกเขา และพวกเขาวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่เพื่อไปถึงรถไฟขบวนสุดท้าย ตัวอย่างทั้งหมดที่พิสูจน์ความมุ่งมั่นของพวกเขาที่จะเห็น VN ของพวกเขาจนถึงที่สุด

และในตอนท้าย พวกเขาเลือกที่จะทำทุกอย่างอีกครั้งพวกเขาแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่พวกเขาได้รับในกระบวนการนี้ ความผูกพันที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นระหว่างกลุ่ม ความซาบซึ้งที่ดีขึ้นสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้ทำและต้องการทำ ความเข้าใจมากขึ้นในสิ่งที่ความพากเพียรนำมา

ทุกอย่างบอกว่าธีมนี้ไม่ซับซ้อน แต่เป็นการดีที่ได้เห็นการแสดงใส่ใจกับแนวคิดตลอดทั้งฤดูกาล

หมายเหตุสุดท้ายเกี่ยวกับการเล่าเรื่อง Shoujo-tachiพยายามที่จะรวมเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ไว้ด้วยจนถึงฉากจูบระหว่าง Bunta และ Kuroda (ในขณะที่เขาหลับ) แต่สุดท้ายความโรแมนติกก็ไม่ไปไหน มันทำให้เกิดความผิดพลาดในกระบวนการพิจารณาเมื่อยูกะอิจฉาคุโรดะ แต่ความรู้สึกของยูกะที่มีต่อคุโรดะและความรู้สึกของเธอที่มีต่อบุนตะไม่เคยถูกเปิดเผยอย่างชัดเจน คุโรดะกับบุนตะสามารถพูดได้เช่นเดียวกัน และบุนตะเองก็ไม่เคยเอนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง

อนิเมชั่นจริงยังไม่ได้รับความสนใจมากนัก ในขณะที่ตอนเริ่มต้นสามารถมีช่วงเวลาของพวกเขาได้ เช่น Yuuki หนีจาก Bunta หรือ Bunta เพื่อเข้าสู่งานเขียนของเขาจริงๆ ตอนต่อๆ มาจะเห็นการดาวน์เกรดในปริมาณของลำดับภาพเคลื่อนไหวที่สวยงาม ตัวละครเริ่มมีการเคลื่อนไหวของปากเท่านั้น และเมื่อพวกเขาขยับร่างกาย เฟรมที่ขาดหายไปและการสับเปลี่ยนอย่างเชื่องช้าก็ชัดเจนเกินกว่าจะเพิกเฉย

แม้แต่การออกแบบตัวละครก็ไม่มีปัญหา ชุดนักเรียนสีเทาที่ดูจืดชืดของพวกเขาไม่ดึงดูดใจในแง่ของสไตล์มากนัก แม้ว่านั่นอาจเป็นเพราะฉากที่สมจริงมากกว่า อย่างไรก็ตาม Bunta และ Atomu นั้นธรรมดาเกินไป ผมสีแดงยาวของอันโดะไม่เข้ากับการจัดฉาก คุโรดะและยูกิก็สวยและน่ารักตามลำดับด้วยทรงผม ถุงน่อง และหุ่น แต่ขาดคุณสมบัติที่น่าประทับใจ

ยูกะเป็นคนเดียวที่ทะเลาะกัน ผมสั้น สีน้ำตาล และหยักศกของเธอทำให้เธอดูเด็กมากขึ้นเพื่อเสริมพฤติกรรมทอมบอยของเธอ อย่างไรก็ตาม คุณลักษณะที่ดีอย่างหนึ่งของนักแสดงทั้งหมดไม่ได้ชดเชยข้อผิดพลาดร้ายแรงอื่นๆ