อะตอมหรือโมเลกุลที่มีสุทธิค่าไฟฟ้า เนื่องจากประจุของอิเล็กตรอน (ถือว่าเป็นลบโดยอนุสัญญา) มีค่าเท่ากันและตรงข้ามกับโปรตอน (ถือว่าเป็นบวกตามแบบแผน) ประจุสุทธิของไอออนจึงไม่เป็นศูนย์เนื่องจากจำนวนอิเล็กตรอนทั้งหมดไม่เท่ากันกับจำนวนทั้งหมด จำนวนโปรตอน ไอออนบวกเป็นไอออนที่มีประจุบวกซึ่งมีอิเล็กตรอนน้อยกว่าโปรตอนในขณะที่ประจุลบมีประจุไฟฟ้าเป็นลบมีอิเล็กตรอนมากกว่าโปรตอน เพราะค่าใช้จ่ายไฟฟ้าของพวกเขาตรงข้ามไพเพอร์และแอนไอออนดึงดูดกันและกันและจะก่อสารประกอบไอออนิกไอออนประกอบด้วยเพียงอะตอมเดียวจะเรียกว่าอะตอมหรือไอออน monatomicขณะที่สองคนหรือมากกว่าอะตอมแบบไอออนโมเลกุลหรือไอออน polyatomic ในกรณีของการแตกตัวเป็นไอออนทางกายภาพในของไหล (ก๊าซหรือของเหลว) "คู่ไอออน" ถูกสร้างขึ้นโดยการชนกันของโมเลกุลที่เกิดขึ้นเองโดยแต่ละคู่ที่สร้างขึ้นประกอบด้วยอิเล็กตรอนอิสระและไอออนบวก ไอออนยังสร้างขึ้นโดยการมีปฏิสัมพันธ์ทางเคมีเช่นการสลายตัวของการให้เกลือในของเหลวหรือโดยวิธีอื่น ๆ เช่นผ่านกระแสตรงผ่านวิธีการแก้ปัญหาการดำเนินการละลายขั้วบวกผ่านไอออนไนซ์

ประวัติการค้นพบคำว่าionมาจากภาษากรีกคำว่าἰόν, ion , "going", กริยาปัจจุบันของἰέναι, ienai , "to go" คำนี้ถูกนำมา (หลังจากข้อเสนอแนะจากภาษาอังกฤษเป็นพหูสูต วิลเลียม Whewell  ) โดยนักฟิสิกส์เคมีภาษาอังกฤษและไมเคิลฟาราเดย์ใน 1834 สำหรับสายพันธุ์นั้นไม่ทราบว่าจะไปจากที่หนึ่งอิเล็กโทรไปที่อื่น ๆ ผ่านสื่อที่เป็นน้ำฟาราเดย์ไม่ทราบธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ แต่เขารู้ว่าเนื่องจากโลหะละลายเข้าไปในสารละลายที่ขั้วไฟฟ้าหนึ่งและโลหะใหม่ออกมาจากสารละลายที่ขั้วไฟฟ้าอีกขั้วหนึ่ง ว่าสารบางชนิดเคลื่อนที่ผ่านสารละลายในกระแส สิ่งนี้สื่อถึงสสารจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง ในการติดต่อกับฟาราเดย์ Whewell ยังบัญญัติคำว่าแอโนดและแคโทดเช่นเดียวกับแอนไอออนและไอออนบวกเป็นไอออนที่ดึงดูดไปยังอิเล็กโทรดที่เกี่ยวข้องสนับสนุนโดย allforbet เว็บ คาสิโน Svante Arrheniusกล่าวไว้ในวิทยานิพนธ์ของเขาในปี พ.ศ. 2427 คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเกลือผลึกของแข็งแยกตัวออกเป็นอนุภาคที่มีประจุจับคู่เมื่อละลายซึ่งเขาจะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2446คำอธิบายของ Arrhenius คือในการสร้างสารละลายเกลือจะแยกตัวออกเป็นไอออนของฟาราเดย์ Arrhenius เสนอว่าไอออนเกิดขึ้นแม้ในกรณีที่ไม่มีกระแสไฟฟ้าลักษณะไอออนในสถานะคล้ายก๊าซมีปฏิกิริยาสูงและจะทำปฏิกิริยากับไอออนของประจุตรงกันข้ามอย่างรวดเร็วเพื่อให้โมเลกุลเป็นกลางหรือเกลือไอออนิก ไอออนยังผลิตในสถานะของเหลวหรือของแข็งเมื่อเกลือทำปฏิกิริยากับตัวทำละลาย (เช่นน้ำ) เพื่อผลิตไอออนที่ละลายได้ซึ่งมีความเสถียรมากกว่าด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับการรวมกันของพลังงานและการเปลี่ยนแปลงเอนโทรปีเมื่อไอออนเคลื่อนออกจากกันไปยัง โต้ตอบกับของเหลว สายพันธุ์ที่มีความเสถียรเหล่านี้มักพบในสิ่งแวดล้อมที่อุณหภูมิต่ำ ตัวอย่างทั่วไปคือไอออนที่มีอยู่ในน้ำทะเลซึ่งได้มาจากเกลือที่ละลายน้ำ

 ในฐานะที่เป็นวัตถุที่มีประจุไฟฟ้าไอออนจะถูกดึงดูดด้วยประจุไฟฟ้าที่ตรงกันข้าม (บวกเป็นลบและในทางกลับกัน) และถูกขับไล่ด้วยประจุที่เหมือนกัน เมื่อพวกมันเคลื่อนที่วิถีของมันอาจถูกสนามแม่เหล็กหักเหได้อิเล็กตรอนเนื่องจากมวลที่เล็กกว่าและคุณสมบัติในการเติมช่องว่างที่มีขนาดใหญ่กว่าในฐานะคลื่นสสารจึงกำหนดขนาดของอะตอมและโมเลกุลที่มีอิเล็กตรอนอยู่เลย ดังนั้นแอนไอออน (ไอออนประจุลบ) มีขนาดใหญ่กว่าโมเลกุลปกครองหรืออะตอมเช่นอิเล็กตรอนส่วนเกิน (s) ผลักกันและเพิ่มขนาดทางกายภาพของไอออนเพราะขนาดของมันจะถูกกำหนดโดยของเมฆอิเล็กตรอน ไอออนบวกมีขนาดเล็กกว่าอะตอมหรือโมเลกุลแม่ที่เกี่ยวข้องเนื่องจากเมฆอิเล็กตรอนมีขนาดเล็กกว่า ไอออนบวกชนิดหนึ่ง (ของไฮโดรเจน) ไม่มีอิเล็กตรอนจึงประกอบด้วยโปรตอนเดี่ยวซึ่งมีขนาดเล็กกว่าอะตอมของไฮโดรเจนแม่มาก