ออสเตรเลียข้าวฟ่างพื้นเมืองPanicum Decompositumได้รับการปลูกและเก็บเกี่ยวโดยชาวออสเตรเลียพื้นเมืองในภาคกลางทางตะวันออกของออสเตรเลียชาวออสเตรเลียพื้นเมืองเป็นกลุ่มนักล่าเร่ร่อนซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้ทำการเกษตรแบบดั้งเดิมที่เกี่ยวข้องกับการปลูกพืชอย่างไรก็ตามในสองภูมิภาคของออสเตรเลียชายฝั่งตะวันตกตอนกลางและภาคกลางทางตะวันออกของออสเตรเลียรูปแบบของการเกษตรในยุคแรกอาจได้รับการฝึกฝน ผู้คนที่อาศัยอยู่ในถิ่นฐานถาวรกว่า 200 คนได้หว่านหรือปลูกในปริมาณมากและเก็บอาหารที่เก็บเกี่ยวได้ Nhanda และ Amangu ของชายฝั่งตะวันตกตอนกลางปลูกมันเทศ ( Dioscorea hastifolia ) ในขณะที่กลุ่มต่าง ๆ ในภาคกลางตะวันออกของออสเตรเลีย (เขต Corners) ปลูกและเก็บเกี่ยวหัวหอมพุ่มไม้ ( เหยา - Cyperus bulbosus ) ลูกเดือยพื้นเมือง ( cooly, tindil - Panicum degpositum ) และsporocarp , ngardu ( Marsilea drummondii ) [10] : 281–304

ชาวออสเตรเลียพื้นเมืองใช้การเผาอย่างเป็นระบบการทำฟาร์มแบบแท่งไฟเพื่อเพิ่มผลผลิตตามธรรมชาติในการวิจัยทางโบราณคดีในปี 1970 และ 1980 ทางตะวันตกเฉียงใต้ของรัฐวิกตอเรียพบว่าGunditjmaraและกลุ่มอื่น ๆ ได้พัฒนาการเลี้ยงปลาไหลและระบบดักจับปลาที่ซับซ้อนในช่วงเวลาเกือบ 5,000 ปีแฮร์รี่ลูแรนดอสนักโบราณคดีเสนอว่าในช่วงทศวรรษที่ 1980 มีหลักฐานว่ากำลัง "ทวีความรุนแรงขึ้น" ทั่วออสเตรเลียกระบวนการที่ดูเหมือนจะดำเนินต่อไปในช่วง 5,000 ปีก่อนหน้านี้ แนวคิดเหล่านี้ทำให้นักประวัติศาสตร์Bill Gammageโต้แย้งว่าทั้งทวีปเป็นภูมิทัศน์ที่มีการจัดการ

ยุคกลางและสมัยใหม่ตอนต้นตั้งแต่ 100 ปีก่อนคริสตกาลถึง ค.ศ. 1600 ประชากรโลกยังคงเติบโตควบคู่ไปกับการใช้ที่ดินโดยเห็นได้จากการปล่อยก๊าซมีเทนจากวัวและการเพาะปลูกข้าวที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

โลกอาหรับNoriaล้อยกน้ำเพื่อการชลประทานและการใช้งานในครัวเรือนเป็นหนึ่งในกลุ่มเทคโนโลยีที่นำไปยังยุโรปผ่านทางAl-Andalusในยุคโลกอิสลามจากศตวรรษที่ 8 ในยุคโลกอิสลามเปลี่ยนการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติทางการเกษตรที่อธิบายโดยนักประวัติศาสตร์แอนดรูวัตสันในฐานะการปฏิวัติอาหรับการเกษตรการเปลี่ยนแปลงนี้ได้รับแรงหนุนจากปัจจัยหลายประการรวมถึงการแพร่กระจายของพืชและพืชจำนวนมากตามเส้นทางการค้าของชาวมุสลิมการแพร่กระจายของเทคนิคการทำฟาร์มขั้นสูงมากขึ้นและระบบเกษตรกรรม - เศรษฐกิจซึ่งส่งเสริมให้ได้ผลผลิตและประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้น การเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติทางการเกษตรทำให้เศรษฐกิจการกระจายตัวของประชากรพืชผลทางการเกษตรเปลี่ยนแปลงไประดับประชากรการเติบโตของเมืองการกระจายกำลังแรงงานการทำอาหารอาหารและเสื้อผ้าไปทั่วโลกอิสลาม พ่อค้าชาวมุสลิมครอบคลุมโลกเก่าส่วนใหญ่และการค้าขายทำให้เกิดการแพร่กระจายของพืชผลพืชและเทคนิคการทำฟาร์มจำนวนมากไปทั่วภูมิภาคตลอดจนการปรับตัวของพืชผลพืชและเทคนิคต่างๆจากนอกโลกอิสลามการแพร่กระจายนี้ได้แนะนำพืชผลสำคัญไปยังยุโรปโดยวิธีAl-Andalusพร้อมกับเทคนิคการเพาะปลูกและอาหารของพวกเขา อ้อยข้าวและฝ้ายอยู่ในกลุ่มพืชผลสำคัญโอนพร้อมกับส้มและผลไม้อื่น ๆ , ต้นไม้ถั่วผักเช่นมะเขือ , ผักขมและชาร์ทและการใช้งานของเครื่องเทศที่นำเข้าเช่นยี่หร่า , ผักชี , ลูกจันทน์เทศและอบเชย การให้น้ำอย่างเข้มข้นการปลูกพืชหมุนเวียนและคู่มือการเกษตรถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวาง การชลประทานส่วนหนึ่งใช้เทคโนโลยีของโรมันโดยใช้ล้อน้ำnoria โรงรีดน้ำเขื่อนและอ่างเก็บน้ำสนับสนุนโดย slotxo เว็บ สล็อตxo ยุโรปยุคกลางเห็นการปรับปรุงด้านการเกษตร อารามกระจายไปทั่วยุโรปและกลายเป็นศูนย์กลางสำคัญในการรวบรวมความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการเกษตรและป่าไม้ ระบบใหญ่โตได้รับอนุญาตให้เจ้าของที่ดินขนาดใหญ่เพื่อควบคุมที่ดินและแรงงานของพวกเขาในรูปแบบของชาวนาหรือข้าแผ่นดิน ในช่วงยุคกลางโลกอาหรับมีความสำคัญอย่างยิ่งในการแลกเปลี่ยนพืชผลและเทคโนโลยีระหว่างทวีปยุโรปเอเชียและแอฟริกา นอกจากนี้การขนส่งพืชผลทางการเกษตรจำนวนมากที่พวกเขานำแนวคิดของการชลประทานในช่วงฤดูร้อนไปยังยุโรปและพัฒนาจุดเริ่มต้นของการเพาะปลูกระบบการทำงานของอ้อยที่เพิ่มมากขึ้นผ่านการใช้ทาสสำหรับการเพาะปลูกอย่างเข้มข้น ปฏิทินการเกษตรค. 1470 จากต้นฉบับของPietro de Crescenziโดยad 900, การพัฒนาในการถลุงเหล็กได้รับอนุญาตให้ผลิตที่เพิ่มขึ้นในยุโรปที่นำไปสู่การพัฒนาในการผลิตของการดำเนินการทางการเกษตรเช่นไถเครื่องมือมือและรองเท้าม้า carrucaไถหนักที่ดีขึ้นในก่อนหน้านี้ไถรอยขีดข่วนด้วยการยอมรับของจีนmouldboard ไถพลิกหนักดินเปียกของภาคเหนือของยุโรป สิ่งนี้นำไปสู่การแผ้วถางป่าทางตอนเหนือของยุโรปและการเพิ่มขึ้นของผลผลิตทางการเกษตรซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของประชากร ในเวลาเดียวกันเกษตรกรบางคนในยุโรปย้ายจากการปลูกพืชไร่หมุนเวียนสองครั้งไปจนถึงการปลูกพืชไร่หมุนเวียนสามครั้งโดยที่หนึ่งในสามถูกปล่อยทิ้งไว้ทุกปี สิ่งนี้ส่งผลให้ผลผลิตและโภชนาการเพิ่มขึ้นเนื่องจากการหมุนเวียนเปลี่ยนไปทำให้พืชตระกูลถั่วที่ตรึงไนโตรเจน เช่นถั่วเลนทิลและถั่วต่างๆ ปรับปรุงสายรัดม้าและวิปเพล็ทรีปรับปรุงการเพาะปลูกให้ดีขึ้น

ชาวโรมันได้รับการแนะนำให้รู้จักโรงผลิตน้ำแต่ได้รับการปรับปรุงตลอดยุคกลางพร้อมกับกังหันลมและใช้ในการบดเมล็ดพืชเป็นแป้งเพื่อตัดไม้และแปรรูปผ้าลินินและขนสัตว์

พืชผลรวมข้าวสาลีข้าวไรย์ข้าวบาร์เลย์และข้าวโอ๊ต ถั่วลันเตาและสัตว์แพทย์กลายเป็นเรื่องธรรมดาตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 เป็นต้นมาในฐานะพืชอาหารสัตว์สำหรับสัตว์และยังมีคุณสมบัติในการใส่ปุ๋ยตรึงไนโตรเจนด้วย ผลผลิตพืชสูงสุดในศตวรรษที่ 13 และคงที่มากขึ้นหรือน้อยลงจนถึงศตวรรษที่ 18แม้ว่าข้อ จำกัด ของการทำฟาร์มยุคเคยคิดว่าจะได้จัดให้มีเพดานสำหรับการเจริญเติบโตของประชากรในยุคกลางการศึกษาล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่าเทคโนโลยีของการเกษตรในยุคกลางก็มักจะเพียงพอสำหรับความต้องการของประชาชนภายใต้สถานการณ์ปกติและเฉพาะในช่วงเวลาที่รุนแรงเป็นพิเศษเช่นสภาพอากาศเลวร้ายในปี 1315–17ที่ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของประชากรได้