Tuckeyในการเสียชีวิตของเขา 

  Tuckeyในการเสียชีวิตของเขา 1818 บรรยายเรื่องการเดินทางไป Zaireอธิบายการจับสัตว์ที่รับผิดชอบในการเรืองแสง เขากล่าวถึง pellucids กุ้ง (ซึ่งเขา ascribes ความขาวของน้ำ) และมะเร็ง (กุ้งและปู) ภายใต้กล้องจุลทรรศน์เขาอธิบายว่า "คุณสมบัติส่องสว่าง" จะอยู่ในสมองคล้าย "อเมทิสที่ยอดเยี่ยมที่สุดเกี่ยวกับขนาดของหัวหมุดขนาดใหญ่" [7] Charles Darwinสังเกตการเรืองแสงในทะเลโดยอธิบายไว้ในวารสารของเขา: ในขณะที่ล่องเรือในละติจูดที่มืดมนในคืนเดียวทะเลก็แสดงภาพที่สวยงามและน่าทึ่งที่สุด มีลมสดชื่นและทุกส่วนของพื้นผิวซึ่งในระหว่างวันถูกมองว่าเป็นโฟมตอนนี้เรืองแสงอ่อน ๆ เรือขับรถก่อนที่เธอจะโค้งคำนับสองฟอสฟอรัสเหลวและในการปลุกของเธอเธอตามมาด้วยรถไฟน้ำนม เท่าที่ถึงตายอดของคลื่นทุกลูกก็สว่างและท้องฟ้าเหนือขอบฟ้าจากแสงสะท้อนที่สะท้อนจากเปลวไฟที่มีสีสันสดใสเหล่านี้ก็ไม่ได้ปิดบังอย่างชัดเจนเช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของสวรรค์

 ดาร์วินก็สังเกตเห็น "วุ้น - ปลาในสกุล Dianaea" และสังเกตว่า "เมื่อคลื่นระยิบระยับด้วยประกายสีเขียวสดใสฉันเชื่อว่าโดยทั่วไปแล้วมันเป็นครัสเตเชียนาที แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สัตว์ทะเลเมื่อชีวิตมีฟอสฟอรัส " เขาเดาว่า "สภาพไฟฟ้าที่ถูกรบกวนของบรรยากาศ"อาจจะเป็นผู้รับผิดชอบ ความคิดเห็นที่แดเนียลพอลลี่ดาร์วิน "โชคดีที่เขาคาดเดา แต่ไม่ใช่ที่นี่", สังเกตว่าชีวเคมีไม่ค่อยมีใครรู้จักและวิวัฒนาการของสัตว์ทะเลที่ซับซ้อนที่ซับซ้อนเกี่ยวข้อง "จะมากเกินไปเพื่อความสะดวกสบาย" โอซามุ Shimomuraแยกphotoprotein aequorinและปัจจัยของมันcoelenterazineจากคริสตัลเจลลี่เมลเบิ Aequoreaในปี 1961 Bioluminescence ดึงดูดความสนใจของกองทัพเรือสหรัฐฯในสงครามเย็นเนื่องจากเรือดำน้ำในบางน่านน้ำสามารถสร้างความตื่นตัวที่สดใสพอที่จะตรวจจับได้ เรือดำน้ำเยอรมันจมลงในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งโดยถูกตรวจจับด้วยวิธีนี้ กองทัพเรือมีความสนใจในการทำนายว่าการตรวจจับดังกล่าวจะเกิดขึ้นได้เมื่อใดและด้วยเหตุนี้จึงแนะนำให้เรือดำน้ำของตนเองเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับ จิมโลเวลล์นักบินอวกาศอพอลโล 13 ซึ่งเป็นเรื่องราวเล็ก ๆ เกี่ยวกับการเดินเรือโดยอหิวาตกโรคเล่าให้ฟังว่าในฐานะนักบินกองทัพเรือเขาได้พบทางกลับไปยังเรือบรรทุกเครื่องบินUSS Shangri-Laเมื่อระบบนำทางของเขาล้มเหลว เมื่อปิดไฟในห้องโดยสารเขาเห็นความตื่นตัวของเรือและสามารถบินไปที่นั้นและลงจอดอย่างปลอดภัย

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88

เว็บ บา  คาร่าออนไลน์

 แมงกะพรุนพบได้ทั่วทุกมุมโลกตั้งแต่น้ำผิวดินจนถึงทะเลลึก Scyphozoans (ที่ "แมงกะพรุนจริง") มีเฉพาะในทะเลแต่บางhydrozoansที่มีลักษณะคล้ายกันที่อาศัยอยู่ในน้ำจืด แมงกะพรุนขนาดใหญ่มักมีสีสันมักพบได้ทั่วไปในเขตชายฝั่งทะเลทั่วโลก แมงกะพรุนของสปีชีส์ส่วนใหญ่เติบโตอย่างรวดเร็วโตเต็มที่ภายในเวลาไม่กี่เดือนและจะตายในไม่ช้าหลังจากการผสมพันธุ์ แต่ขั้นตอนของปะการังที่ติดกับก้นทะเลอาจยาวนานกว่านี้มาก แมงกะพรุนมีอยู่อย่างน้อย 500 ล้านปีและอาจเป็น 700 ล้านปีหรือมากกว่าทำให้พวกมันเป็นกลุ่มสัตว์ที่มีอวัยวะหลากหลาย. การใช้ประโยชน์จากสิ่งมีชีวิตเรืองแสงจากสัตว์นั้นรวมถึงการอำพรางเคาน์เตอร์ส่องสว่างล้อเลียนของสัตว์อื่น ๆ เช่นล่อเหยื่อและส่งสัญญาณไปยังบุคคลอื่นในสายพันธุ์เดียวกันเช่นเพื่อดึงดูดเพื่อน ในห้องปฏิบัติการระบบที่ใช้ luciferase จะใช้ในงานวิศวกรรมพันธุศาสตร์และการวิจัยทางชีวการแพทย์ นักวิจัยคนอื่นกำลังตรวจสอบความเป็นไปได้ของการใช้ระบบเรืองแสงสำหรับถนนและไฟตกแต่งและมีการสร้างโรงงานเรืองแส

 การพัฒนาโคมไฟเพื่อความปลอดภัยสำหรับใช้ในเหมืองถ่านหินหนังปลาแห้งถูกนำมาใช้ในสหราชอาณาจักรและยุโรปในฐานะที่เป็นแหล่งกำเนิดแสงที่อ่อนแอ นี้รูปแบบการทดลองของการส่องสว่างหลีกเลี่ยงจำเป็นของการใช้เทียนที่เสี่ยงชีวิตเกิดประกายไฟระเบิดของfiredampแหล่งกำเนิดแสงที่ปลอดภัยในเหมืองอีกแห่งคือขวดบรรจุหิ่งห้อย ในปี 1920 นักสัตววิทยาชาวอเมริกันอี นิวตันฮาร์วีย์ตีพิมพ์เอกสารชื่อ Nature of Animal Lightสรุปการทำงานก่อนหน้านี้เกี่ยวกับเรืองแสง ฮาร์วีย์ตั้งข้อสังเกตว่าอริสโตเติลกล่าวถึงแสงที่เกิดจากปลาและเนื้อสัตว์ที่ตายแล้วและทั้งอริสโตเติลและพลินีผู้อาวุโส(ในประวัติศาสตร์ธรรมชาติของเขา) พูดถึงแสงจากไม้ชื้น นอกจากนี้เขายังบันทึกว่าโรเบิร์ตบอยล์ทำการทดลองเกี่ยวกับแหล่งกำเนิดแสงเหล่านี้และแสดงให้เห็นว่าทั้งพวกเขาและหนอนเรืองแสงต้องการอากาศเพื่อสร้างแสง บันทึกฮาร์วีย์ว่าใน 1753 เจเบเกอร์ระบุแส้Noctiluca "เป็นสัตว์ส่องสว่าง" "เพียงแค่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า"และในปี 1854 โยฮันน์ฟลอเรียนเฮลเลอร์ (1813-1871) ปอยระบุ ( เส้นใย ) ของเชื้อราเป็น แหล่งที่มาของแสงในไม้ที่ตายแล้ว