ผู้มีสิทธิ์รับปริญญาตรี 20 คน - โหวตให้ "Renaissance Man" ในศตวรรษที่ 16 ของคุณ

ลองนึกภาพเราย้อนเวลากลับไปในศตวรรษที่ 16

นี่เป็นช่วงเวลาที่เรียกว่ายุคฟื้นฟูศิลปวิทยาซึ่งครอบคลุมประมาณปี ค.ศ. 1400-1600 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่นักวิชาการพิจารณาการกำเนิดของ“ ยุคสมัยใหม่”

"ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา" หมายถึง "การเกิดใหม่" ซึ่งมาจากคำภาษาฝรั่งเศสโบราณ "renaistre" - จะเกิดใหม่อีกครั้ง ผู้คนให้ความสนใจในปรัชญาศิลปะและวิทยาศาสตร์กรีกซึ่งเป็น "การเกิดใหม่" ของการเรียนรู้ในสมัยโบราณ ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเต็มไปด้วยศิลปินนักเขียนและนักปรัชญาที่มีชื่อเสียง หลายคนเรียนวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์

Leonardo Da Vinci เป็นจิตรกรนักวิทยาศาสตร์นักดนตรีและนักปรัชญา เขาถูกเรียกว่า“ มนุษย์ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา” เพราะเขามีความรู้และเชี่ยวชาญในหลาย ๆ ด้านผู้ชายยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา 20 คนของเราอาจไม่ได้มีพรสวรรค์เท่า DaVinci แต่มีตั้งแต่ราชาเอิร์ลและนับไปจนถึงนักรบนักวิชาการและศิลปินโหวตให้กับ "ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา" ในศตวรรษที่ 16 ที่คุณชื่นชอบ

Best content supported by allforbet.com

เว็บ  สล็อตออนไลน์ อันดับหนึ่งในไทย

นักบัลเล่ต์เป็นของเดอกาส์เพราะลิลลี่เป็นของโมเนต์

ศิลปะไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็น แต่เป็นสิ่งที่คุณทำให้คนอื่นเห็น

เอ็ดการ์เดกาส์และ "ทำให้เราเห็น" คือสิ่งที่เขาทำด้วยความมั่นใจในตัวเอง เขาแสดงความงดงามของการเคลื่อนไหวที่หายวับไปของนักบัลเล่ต์ในการแสดงระดับกลางด้วยคุณภาพการส่องสว่าง แต่เขายังจับภาพด้านของนักบัลเล่ต์ในแบบมนุษย์ในช่วงเวลาที่เรียบง่ายและใกล้ชิดที่สุดของพวกเขาเช่นการอุ่นเครื่องยืดกล้ามเนื้อที่บาร์ท่าฝึกซ้อมหรือพูดคุยในห้องแต่งตัว

ที่บัลเล่ต์เดอกาส์พบว่าตัวเอง มันทำให้เขาพอใจในความสง่างามแบบคลาสสิกและใช้การฝึกอบรมทางวิชาการที่เข้มงวดจากÉcole des Beaux-Arts ในปารีสซึ่งเป็นโรงเรียนสอนวิจิตรศิลป์ที่เก่าแก่และมีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

เขาแวะเวียนไปที่ Palais Garnier ซึ่งเป็นบ้านของ Paris Ballet and Opera โดยซุ่มซ่อนอยู่ในห้องโถงและหวังว่าจะได้ตีสนิทกับผู้อุปถัมภ์ที่มีอิทธิพลซึ่งอาจทำให้เขาเข้าถึงโลกส่วนตัวของนักบัลเล่ต์ได้

เลียนแบบบทกวีทำให้มองเห็นความฝัน

ภาพวาดการแสดงบัลเล่ต์ของเดอกาส์จับหัวใจสำคัญของสิ่งที่ทำให้บัลเล่ต์มีความพิเศษนั่นคือความสมดุลความสุขุมและความแม่นยำของการเคลื่อนไหว นักวิจารณ์ร่วมสมัยคนหนึ่งเรียกว่าบัลเล่ต์ " เลียนแบบบทกวีทำให้ฝันเห็น"

747px-Opera_Garnier_Stairway_2008เดอกาส์กลายเป็นภาพที่คุ้นเคยสำหรับนักบัลเล่ต์หนุ่ม - บางคนยากจนใฝ่ฝันอยากจะเป็นเจ้าหญิงบนเวที คนหนึ่งบอกว่าเขา“ เคยยืนอยู่ที่ด้านบนหรือด้านล่างของบันไดหลาย ๆ ชั้น . . วาดภาพนักเต้นในขณะที่พวกเขาวิ่งขึ้นและลง "เขาสังเกตเห็นทุกอย่างตั้งแต่ลำดับการออกแบบท่าเต้นที่ยากที่สุดไปจนถึงข้อผิดพลาดที่น้อยที่สุด - จดบันทึกในขณะที่เขาเดินไป

ในชีวิตต่อมาเดอกาส์กลายเป็นคนสันโดษโดยเชื่อว่า“ ศิลปินต้องอยู่คนเดียวและชีวิตส่วนตัวของเขาจะต้องไม่เป็นที่รู้จัก ” สายตาของเขาทำให้เขาล้มเหลวและเขาใช้เวลาหลายปีที่ผ่านมาเกือบตาบอดเดินไปตามถนนในปารีสอันเป็นที่รักของเขา

เขาเขียนถึงเพื่อน

ยกเว้นหัวใจสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าทุกอย่างในตัวฉันจะแก่ลงตามสัดส่วนและแม้แต่หัวใจของฉันก็ยังมีบางสิ่งเทียม นักเต้นได้เย็บเป็นกระเป๋าผ้าซาตินสีชมพูผ้าซาตินสีชมพูจาง ๆ เล็กน้อยเหมือนรองเท้าเต้นรำของพวกเขา

เช่นเดียวกับรองเท้าเต้นรำเดกาส์เองก็จางหายไปในเดือนกันยายน พ.ศ. 2460 แต่งานของเขายังคงมีสีสันสดใส

ฟัง Steven Gutheinz ในขณะที่เราประหลาดใจกับนักเต้นของ Degas