เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เข้าร่วมที่ทำคะแนนเฉลี่ยของการเป็นคนพาหิรวัฒน์ อัตราการเสียชีวิตก่อนเกิดการระบาดใหญ่น้อยกว่า 10% และสูงกว่า 12% สำหรับผู้เข้าร่วมที่เป็นคนเก็บตัวมากและเก็บตัวสุดๆ ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ทีมงานสังเกตว่าคนพาหิรวัฒน์มีอัตราการเสียชีวิตสูงกว่าคนเก็บตัวตลอดช่วงการระบาดใหญ่

อัตราส่วนการอยู่รอดของบุคคลที่มีอายุระหว่าง 25 ถึง 85 ปีลดลงจาก 57% ก่อนเป็น 48% ในช่วงการระบาดใหญ่สำหรับคนพาหิรวัฒน์ ในทางกลับกัน สล็อต  อัตราการรอดชีวิตเพิ่มขึ้นจาก 49% ก่อนเป็น 64% ในช่วงการระบาดใหญ่สำหรับคนเก็บตัว ดังนั้น การอยู่รอดของคนเก็บตัวในช่วงการระบาดใหญ่จึงคล้ายกับการเอาตัวรอดของคนเก็บตัวก่อนเกิดการระบาดใหญ่ ในขณะที่อัตราการอยู่รอดของคนเก็บตัวในช่วงการระบาดใหญ่จะสูงกว่าคนเก็บตัวก่อนเกิดโรคระบาด       

ผลการศึกษาโดยรวมพบว่า ความได้เปรียบในการเสียชีวิตที่แสดงออกโดยกลุ่มคนพาหิรวัฒน์ภายใต้สถานการณ์ปกตินั้นไม่มีอยู่จริงในช่วงเริ่มต้นของการระบาดใหญ่ของโควิด-19 ยิ่งกว่านั้น คนเก็บตัวแสดงความได้เปรียบในการตายมากกว่าคนเก็บตัวในช่วงการระบาดใหญ่

*ประกาศสำคัญ

medRxiv ตีพิมพ์รายงานทางวิทยาศาสตร์เบื้องต้นที่ไม่ได้รับการทบทวนโดยเพื่อน ดังนั้น ไม่ควรถือเป็นข้อสรุป แนวทางการปฏิบัติทางคลินิก/พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ หรือถือว่าเป็นข้อมูลที่เป็นที่ยอมรับ

 แหล่งที่มา:การศึกษาให้ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับเส้นทางของสมองที่ควบคุมอาการคลื่นไส้

ดาวน์โหลด PDF Copy

บทวิจารณ์โดยEmily Henderson, วท.บ.22 มิ.ย. 2565

อาการคลื่นไส้เป็นความรู้สึกที่จับได้เล็กน้อยสำหรับร่างกายมนุษย์ ความรู้สึกไม่สบายที่ไม่พึงประสงค์สามารถทำร้ายเราได้อันเป็นผลมาจากทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่การตั้งครรภ์หรือไมเกรนไปจนถึงการรับประทานอาหารที่บูดหรือได้รับเคมีบำบัด

นักวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่เข้าใจชัดเจนว่าอาการคลื่นไส้ทำงานอย่างไรในระดับกลไกตอนนี้ ทีมนักวิจัยที่นำโดยนักชีววิทยาด้านเซลล์ที่ Harvard Medical School กำลังก้าวไปสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับเส้นทางของสมองที่ควบคุมอาการคลื่นไส้

ในการศึกษาที่ดำเนินการในหนูทดลองและตีพิมพ์ในรายงาน Cell Reports เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน นักวิทยาศาสตร์ได้อธิบายถึงกลไกที่เซลล์ประสาทที่ยับยั้งในบริเวณสมองจำเพาะยับยั้งการทำงานของเซลล์ประสาทกระตุ้นที่ทำให้เกิดอาการคลื่นไส้เพื่อลดอาการคลื่นไส้งานส่องสว่างชีววิทยาพื้นฐานของอาการคลื่นไส้ หากได้รับการยืนยันในการศึกษาเพิ่มเติมในสัตว์และมนุษย์ อาจแจ้งการพัฒนายาป้องกันอาการคลื่นไส้ที่ดีขึ้นได้

การไกล่เกลี่ยอาการป่วยไข้

คลื่นไส้พัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้เราอยู่รอดโดยกระตุ้นให้อาเจียนเมื่อเรากินสารพิษเข้าไปหรือติดเชื้อ อย่างไรก็ตาม อาการคลื่นไส้อาจกลายเป็นปัญหาใหญ่ได้เมื่อเกิดขึ้นในบริบทอื่น เช่น ระหว่างตั้งครรภ์หรือเป็นผลข้างเคียงของการรักษามะเร็งหรือเบาหวาน หากไม่ได้รับการรักษา การอาเจียนที่ไม่สามารถควบคุมได้อาจนำไปสู่ความไม่สมดุลของอิเล็กโทรไลต์ และในบางกรณีอาจเกิดภาวะขาดน้ำได้ ยารักษาอาการคลื่นไส้ที่เกี่ยวข้องกับอาการเหล่านี้ในปัจจุบันไม่ได้ผลทั้งหมด ส่วนใหญ่เป็นเพราะนักวิทยาศาสตร์ไม่มีความเข้าใจในรายละเอียดว่าสมองสร้างความรู้สึกอย่างไร

"เราไม่สามารถพัฒนากลยุทธ์การรักษาที่ดีขึ้นได้จนกว่าเราจะรู้กลไกของอาการคลื่นไส้" ผู้เขียนนำ Chuchu Zhang นักวิจัยด้านชีววิทยาของเซลล์ที่ HMS กล่าวZhang และผู้เขียนอาวุโส Stephen Liberles ศาสตราจารย์ด้านชีววิทยาเซลล์ในสถาบัน Blavatnik ที่ HMS กำลังศึกษาบริเวณก้านสมองที่เรียกว่าบริเวณ postrema ซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับอาการคลื่นไส้การวิจัยก่อนหน้านี้พบว่าการกระตุ้นบริเวณสมองนี้ทำให้เกิดการอาเจียน ในขณะที่การปิดใช้งานจะช่วยบรรเทาอาการคลื่นไส้ "แต่ไม่ทราบว่ามันมีบทบาทอย่างไรในการเกิดอาการคลื่นไส้ ดังนั้นเราจึงคิดว่านี่จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี" จางกล่าว

ในการศึกษาเรื่อง Neuronในปี 2020 นั้น Zhang และ Liberles ได้ระบุเซลล์ประสาทที่ถูกกระตุ้นในบริเวณ postrema ที่ทำให้เกิดอาการคลื่นไส้พร้อมกับตัวรับที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขามีลักษณะเฉพาะของเซลล์ประสาทที่แสดงตัวรับ GLP1 ซึ่งเป็นโปรตีนที่เชื่อมโยงกับระดับน้ำตาลในเลือดและการควบคุมความอยากอาหาร พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าตัวรับนี้เป็นเป้าหมายทั่วไปสำหรับยารักษาโรคเบาหวานซึ่งอาการคลื่นไส้เป็นผลข้างเคียงที่สำคัญ

เมื่อเปิดเซลล์ประสาทที่มีตัวรับ GLP1 หนูแสดงอาการคลื่นไส้ และเมื่อปิดเซลล์ประสาท พฤติกรรมคลื่นไส้ก็หยุดลง ทีมงานยังได้ทำแผนที่เซลล์ประสาทที่กระตุ้นให้เกิดอาการคลื่นไส้ ซึ่งอยู่นอกอุปสรรคเลือดและสมอง ซึ่งช่วยให้ตรวจพบสารพิษในเลือดได้ง่าย

"การทำความเข้าใจว่าตัวรับแสดงออกอย่างไรในบริเวณ postrema บอกเราว่าเส้นทางประเภทใดที่อาจเกี่ยวข้องกับสัญญาณคลื่นไส้" จางกล่าว