ขณะที่สตรีชาวอิหร่านลุกขึ้นต่อต้านการรังแกผู้เกลียดผู้หญิง นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีในการชมภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของจาฟาร์ ปานาฮี ที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านซึ่งชาวบ้านได้รับการสนับสนุนให้กลัวว่า "หมี" ที่ควรจะเดินเตร่ไปตามชนบท เช่นเดียวกับที่ชาวอิหร่านควร บาคาร่า  กลัวตำรวจศีลธรรมของพวกเขา No Bears เป็นนิยายที่ซับซ้อนและลึกลับเกี่ยวกับความปวดร้าวของอิหร่านและศิลปินที่ทำงานในอิหร่าน ปานาฮี ผู้สร้าง ผู้สร้างภาพยนตร์ และนักรณรงค์เพื่อประชาธิปไตย เพิ่งถูกตัดสินจำคุก 6 ปีหลังจากถูกกักบริเวณในบ้านเป็นเวลานานนับตั้งแต่มีข้อหาโฆษณาชวนเชื่อปลอมในปี 2554

 

ปณหิ รับบท “จาฟาร์ ปานาฮี” ผู้กำกับภาพยนตร์ที่ถูกห้ามไม่ให้สร้างภาพยนตร์หรือเดินทางออกนอกประเทศ ดังนั้นภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขาจึงกำลังถ่ายทำในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในตุรกีที่อยู่ชายแดน นำแสดงโดยคู่รักชาวอิหร่าน Bakhtiar (Bakhtiar Panjei) และ Zara (Mina Khosravani) โดยอิงจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจริงในการพยายามหนีจากอิหร่านให้ดี Panahi ได้มอบหมายให้ Reza (Reza Heydari) ผู้ช่วยของเขาไปปฏิบัติจริง และเขากำลังดูการถ่ายทำผ่าน Skype เขาสามารถทำสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดายจากเตหะราน แต่เนื่องจากถูกบังคับให้อยู่ใกล้กับการกระทำ (และเพื่ออิสรภาพ) Panahi กำลังทำสิ่งนี้จากห้องเช่าในหมู่บ้านเล็ก ๆ ของอิหร่านซึ่งอยู่ห่างจากชายแดนเพียงไม่กี่ไมล์ ชาวบ้านเองก็ยอมรับเรื่องราวของเขาว่าเขาอยู่ที่นั่นเพื่อถ่ายภาพประเพณีท้องถิ่น รวมทั้งงานแต่งงานที่กำลังจะมีขึ้น

 

ภัยพิบัติสองครั้งเกิดขึ้น หญิงสาวในหมู่บ้านที่กำลังจะแต่งงานเตรียมแต่งงานกำลังตกหลุมรักคนอื่นและเชื่อว่าปณหิได้จับภาพการประชุมลับของพวกเขาด้วยกล้องของเขาซึ่งเป็นข่าวลือที่บานปลายถึงระดับที่ตัวแทนของผู้ใหญ่ในหมู่บ้านเผชิญหน้ากับบาคาร่า Panahi และเรียกร้องให้ยึดภาพถ่ายอื้อฉาวนี้ (แนวคิดของไฟล์ดิจิทัลนั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด) Panahi เชื่อว่าเขาไม่ได้ถ่ายรูปแบบนั้น อย่างน้อยก็ไม่ได้ตั้งใจ และฝันร้ายนี้เหมือนกับบางอย่างจาก Antonioni"s Blow Up มีเรื่องไม่สบายใจกับชีวิตของเขาเอง: เขา กำลังถ่ายทำเมื่อเขาถูกห้ามถ่ายและตอนนี้เขาได้ถ่ายภาพบางอย่างที่เขาห้ามไม่ให้ถ่าย

 

ที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นก็เกิดขึ้นกับเขา ซาร่า นักแสดงนำหญิงในภาพยนตร์ของเขาสันนิษฐานว่าไม่ว่าจะดูเหมือนจริงก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นละครที่มีสคริปต์ และโครงเรื่องเกี่ยวกับคนลักลอบขนคนเข้าเมืองที่ขโมยหนังสือเดินทางของนักท่องเที่ยวในสหราชอาณาจักรและสหภาพยุโรปสำหรับพวกเขานั้นเป็นเพียงนิยาย แต่ปานาฮีและเบคเทียร์กำลังเก็บอะไรบางอย่างจากเธอ

 

No Bears ใช้กลยุทธ์การสร้างภาพยนตร์ของอิหร่านซึ่งปรากฏชัดมานานหลายทศวรรษ นั่นคือ ความจำเป็นในการหลบเลี่ยงการเซ็นเซอร์ที่มีความซับซ้อนและความคลุมเครือในการแก้ปัญหาทางการเมืองร่วมสมัย การตั้งค่าในชนบทและระยะไกลช่วยในทางอ้อมนี้ ทว่าภาพยนตร์ภายในภาพยนตร์สะท้อนถึงความเป็นไปได้หรือน่าปรารถนาที่จะจับภาพคนจริงด้วยกล้อง และ No Bears มีความคล้ายคลึงกันอย่างชัดเจนกับภาพยนตร์เช่น ผ่านต้นมะกอก และ สายลมจะพาเราไปโดยชาวอิหร่านตอนปลาย อาจารย์อับบาส เคียรอสทามี ซึ่งปณหิเคยเป็นผู้ช่วย

 

No Bears มีความเข้มงวด เฉียบแหลม และความจริงจังทางศีลธรรม แม้ในบางครั้งฉันก็สงสัยว่าเมตานิยายเรื่องนี้มีความคลุมเครือทางอารมณ์เล็กน้อยหรือไม่ และปณฮีสามารถพูดอะไรที่ชัดเจนและหนักแน่นพอๆ กับชื่อเรื่องได้ ไม่มีหมี ไม่มีไสยศาสตร์ ไม่มีการเกลียดผู้หญิงไม่มีความโหดร้ายและการปกครองแบบเผด็จการตามระบอบเผด็จการ แต่บางทีคุณสมบัตินั้นก็ไม่ชัดเจน เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของ Panahi เรื่อง This Is Not a Film และ Taxi Tehran ภาพยนตร์เรื่องนี้มีประสิทธิภาพเนื่องจากการควบคุม ความละเอียดอ่อน และความมีไหวพริบทางการทูต