ฉันใช้เวลาหนึ่งปีในการทำงานกับการระบาดของโรคอีโบลาในแอฟริกาตะวันตกในปี 2557-2558 ฉันทิ้งประสบการณ์นั้นไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำให้โลกไม่ต้องเผชิญกับวิกฤตขนาดนี้อีก อย่างไรก็ตาม โลกเดินหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว และคำแนะนำไม่กี่อย่างที่มาจากอีโบลาก็ถูกนำมาใช้

โควิด-19 ได้แสดงให้โลกเห็นว่าระบบสาธารณสุขของเราเปราะบางและเชื่อมโยงถึงกันเพียงใด และโลกมีความพร้อมเพียงใดในการจัดการวิกฤตขนาดนี้ เราได้เห็นการโก่งราคาของ PPE การเปิดตัววัคซีนที่ไม่เท่าเทียมกัน และการขาดแคลนอุปกรณ์พื้นฐาน เช่น ออกซิเจนในหลายส่วนของโลก

ในขณะที่เราต่อสู้กับวิกฤตนี้ต่อไปเป็นปีที่สอง โลกไม่สามารถหาข้อแก้ตัวได้ นั่นคือเหตุผลที่เราสร้าง Pandemic Action Network ซึ่งเป็นแนวร่วมที่ยืนยันว่า COVID-19 ควรปล่อยให้เป็นมรดกของการเตรียมพร้อมในระยะยาว ผู้นำโลกต้องดำเนินการอย่างกล้าหาญเพื่อเตรียมพร้อมในเชิงรุกและป้องกันโรคระบาด เช่นเดียวกับที่พวกเขาจะคุกคามต่อความมั่นคงระดับชาติและระดับโลกต่อมนุษยชาติ

โควิด-19 สอนอะไรชุมชนวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการทำงานร่วมกันและทำงานร่วมกันเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย? บาคาร่า

โควิด-19 ได้แสดงให้โลกเห็นถึงความสำคัญของการลงทุนในการวิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพระดับโลก (R&D) เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ฉันทำงานในฝ่ายบริหารของคลินตัน งบประมาณสำหรับสถาบันสุขภาพแห่งชาติเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ทำให้เกิดงานวิจัย (mRNA และ coronavirus) จำนวนมากที่ช่วยให้เราได้รับวัคซีนในปัจจุบัน ถ้านักวิทยาศาสตร์ไม่ได้เลือกโปรตีนขัดขวาง "ในกรณี" เราจะไม่เป็นอย่างที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ ผู้คนต่างสงสัยว่ากระบวนการวัคซีนมีการเคลื่อนไหวเร็วเพียงใด แต่เป็นผลมาจากการวิจัยและความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์ระดับโลกหลายทศวรรษ ครั้งต่อไปที่มีการระบาดของโรค เราจะไม่โชคดีเช่นนี้ เว้นแต่เราจะลงทุนในองค์กรเช่น Coalition for Epidemic Preparedness Innovations (CEPI) ซึ่งวาดภาพโลกที่เราสามารถยุติการแพร่ระบาดได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยลดระยะเวลาในการพัฒนาวัคซีนให้เหลือเพียง 100 วัน .

โควิด-19 ได้สอนเราว่าโรคต่างๆ สามารถทำลายวิถีชีวิตได้อย่างไร ตัวอย่างเช่น ในการต่อสู้กับโรคระบาดนี้ ประเทศต่างๆ ได้นำมาตรการที่เข้มงวดมาใช้เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของไวรัสต่อไป มาตรการจำกัดเหล่านี้รวมถึงการล็อกดาวน์ การเว้นระยะห่างทางสังคม การแยกตัวและการกักกัน สิ่งเหล่านี้ส่งผลต่อกิจกรรมประจำวันของเราในลักษณะที่มีการโต้ตอบแบบตัวต่อตัวลดลง นอกจากนี้ การล็อกดาวน์ การแยกตัว และการกักกันทำให้เราตระหนักถึงความสำคัญของความสัมพันธ์และปฏิสัมพันธ์ที่เรามีในสังคมซึ่งเรามักมองข้ามไป ในทางกลับกัน องค์การอนามัยแอฟริกา (AHO) ได้เรียนรู้ถึงพลังของเทคโนโลยีในการเชื่อมโยงช่องว่างระหว่างมาตรการจำกัดเหล่านี้กับการปฏิบัติการในสำนักงาน เช่น การใช้ Zoom Meetings, Google Meet, WhatsApp,

โควิด-19 ยังสอนเราว่าโรคสามารถแพร่กระจายไปทั่วโลกได้เร็วเพียงใดภายในระยะเวลาอันสั้น ตัวอย่างเช่น ดูว่า COVID-19 เริ่มต้นอย่างไรในหวู่ฮั่นในเดือนธันวาคม 2019 โดย 19 พฤษภาคม 2020 ทั่วโลกมีผู้ป่วย coronavirus แล้ว 4, 894 098 รายและ 320, 180 รายเสียชีวิต ณ วันที่ 9 เมษายน 2021 ตาม Worldometer โลกมีผู้ป่วย 134, 641, 215 รายและผู้เสียชีวิต 2, 917, 995 ราย สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า COVID-19 แพร่กระจายไปทั่วโลกเพียงใด และส่งผลกระทบต่อคนทั้งโลกอย่างไรในระยะเวลาอันสั้นในการเตรียมพร้อมสำหรับการระบาดใหญ่ในอนาคต โลกจำเป็นต้องพัฒนาระบบสุขภาพที่ยืดหยุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประเทศกำลังพัฒนาที่ระบบสุขภาพเกือบจะพังทลาย แต่ก็มีเพียงไม่กี่กรณีเมื่อเทียบกับประเทศที่พัฒนาแล้ว ตัวอย่างเช่น ตามตัวติดตาม Coronavirus ในแอฟริกา ณ วันที่ 9 เมษายน 2021 แอฟริกามีผู้ป่วย coronavirus ที่ยืนยันแล้ว 4, 318, 288 ราย โดยที่ 346, 085 เป็นผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันที่ใช้งานอยู่ และ 114, 937 รายเสียชีวิตในขณะที่ในประเทศยุโรปตาม European Center for การป้องกันและควบคุมโรค ณ วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2564 ยุโรปมีผู้ป่วยโรคโคโรนาไวรัส 44, 882, 774 ราย และผู้เสียชีวิตที่เกี่ยวข้อง 971, 595 ราย

จากการเรียนรู้จากประสบการณ์ของโลกที่กำลังพัฒนาเกี่ยวกับการระบาดใหญ่ เราได้เห็นแล้วว่าระบบการจัดส่งการดูแลสุขภาพของพวกเขาหมดลง ซึ่งระบบการให้บริการด้านสุขภาพของประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถทนต่อแรงกดดันดังกล่าวได้ จำเป็นต้องมีธรรมาภิบาลที่เข้มแข็งในการดูแลสุขภาพ การจัดสรรเงินทุนเพิ่มเติมเพื่อสุขภาพซึ่งจะเพิ่มจำนวนบุคลากรด้านสุขภาพ ขยายโครงสร้างพื้นฐาน และปรับปรุงความพร้อมของยาในสถานพยาบาล นอกจากนี้ การจัดหาเงินทุนด้านสุขภาพที่เพิ่มขึ้นจะช่วยปรับปรุงการวิจัยซึ่งจะช่วยในการระบุโรค พัฒนารูปแบบของโรคดังกล่าว และพัฒนายา/การสร้างภูมิคุ้มกันในระยะก่อนหน้าก่อนที่จะกลายเป็นโรคระบาด